Rust in de storm. Dat is het gevoel achter dit schilderij. De afgelopen maanden, en, heel eerlijk, het afgelopen jaar, waren zo intens, dat ik heel vaak heel bang geweest ben om op te branden. Om over de kop te gaan. Het niet meer aan te kunnen. De scheiding, het niet kunnen vinden van een huis, alles in de war gooien voor mijn twee jongens…. Het was allemaal te veel. 

En toen dat achter de rug was en ik op mezelf in mijn eigen huis overnieuw kon beginnen, kwam er opeens een watermassa aan emoties op me af waarin ik voor mijn gevoel nèt niet verzoop. 

Blijkbaar heb ik dat onbewust voor me uit geschoven. 

Dit innerlijke oog, is voor mij het langzaam wegtrekken van de vuurstorm (de rode en oranje vlammen). Hier en daar vallen al gaten. Het ergste is voorbij en in het midden ontstaat langzaam steeds meer helderheid, steeds meer rust.